علائم آلزایمر

(Alzheimer’s symptoms)

در آلزایمر، سلول های عصبی به طور خاص در قشر مغز از بین می روند – یعنی در مناطقی که مسئول حافظه، زبان و جهت گیری فضایی هستند. بنابراین اولین علائم آلزایمر اغلب اختلالات حافظه، جهت گیری و زبان است.
علائم آلزایمر عبارتند از:

اختلالات گفتاری
سرگردانی
تغییرات شخصیتی
اختلالات قضاوت
اختلالات حافظه

نشانه ها و علائم آلزایمر متفاوت است، اما همه آنها با پیشرفت بیماری بدتر می شوند. افراد مبتلا که در ابتدا کاملاً مستقل هستند، کم کم به کمک و بعداً با پیشرفت بیماری نیاز به مراقبت بیشتر دارند.

با این حال، نیاز به کمک و مراقبت به شدت به ویژگی های فردی و پیشرفت بیماری بستگی دارد. برخی از افراد آسیب دیده خیلی سریع به کمک نیاز دارند زیرا دیگر نمی توانند به تنهایی زندگی روزمره را مدیریت کنند، در حالی که برخی دیگر می توانند از خود مراقبت کنند و خود را برای مدت طولانی مشغول نگه دارند.

اختلال شناختی خفیف در علائم آلزایمر

بیماری آلزایمر اغلب با “اختلالات شناختی خفیف” شروع می شود. اینها محدودیت هایی هستند که برای سن و شخصیت افراد مبتلا غیرعادی هستند. به دلیل تأثیرات نسبتاً کوچک در آغاز، افراد آسیب دیده هنوز می توانند بدون کمک زندگی و روزمره خود را سازماندهی کرده و بر آن مسلط شوند – اما دقیقاً به همین دلیل است که این علامت هشدار اولیه اغلب تشخیص داده نمی شود. اختلال شناختی خفیف همچنین می تواند پیش درآمد سایر اشکال زوال عقل باشد.

اولین علائم آلزایمر را می توان در این پنج زمینه یافت:
ارتباط و زبان
کارهای روزمره
شخصیت
توانایی بدنی
ظرفیت ذهنی
باید به علائم هشدار دهنده اولیه زیر توجه کنید. در صورت شک، با پزشک خود صحبت کنید.

نشانه هایی در زمینه ارتباطات و زبان – علائم آلزایمر

مشکلات در یافتن کلمات از علائم آلزایمر کلاسیک در حوزه ارتباط و زبان است.
افراد مبتلا به زوال عقل ناگهان نام چیزها را متفاوت می‌ گویند و به‌عنوان مثال، به‌جای «ساعت مچی» می‌گویند: «ساعت دستی».
تکرار داستان ها همچنین می تواند نشان دهنده علائم آلزایمر باشد. افراد مبتلا به زوال عقل اغلب داستان هایی را تعریف می کنند که به یاد می آورند انگار اخیرا اتفاق افتاده است.

یک نشانه معمول و بسیار واضح آلزایمر این است که مبتلایان به سوالات با سوال پاسخ می دهند. بیشتر اوقات این همان سوالی است که از آنها پرسیده می شود.

نشانه هایی در زندگی روزمره _ علائم آلزایمر

در زندگی روزمره، علائم آلزایمر با این واقعیت بیان می شود که فعالیت ها و روال های معمول به طور ناگهانی به یک مشکل واقعی تبدیل می شوند. این شامل برنامه ریزی برای فعالیت های روزمره، حل مشکلات در صورت بروز حوادث ناگوار، پرداختن به پول و یافتن راه خود در محیط آشنا می شود.

نشانه های شخصیت _ علائم آلزایمر

کنترل احساسات برای کسانی که تحت تاثیر قرار می گیرند به طور فزاینده ای دشوار می شود. هنگامی که خودشان متوجه این موضوع می شوند، بسیاری به دلیل شرم یا توجه کاذب از محیط اجتماعی خود کناره گیری می کنند و حتی ممکن است دچار افسردگی شوند.

تغییرات ناگهانی خلق و خوی بدون هیچ دلیل مشخصی از علائم آلزایمر است. سردرگمی، ترس و بی اعتمادی حتی در موقعیت های آشنا با افراد آشنا ظاهر می شود.

افراد مبتلا به آلزایمر در تصمیم گیری به طور فزاینده ای دشوار عمل می کنند. این اغلب خود را در نادیده گرفتن بهداشت شخصی و لباس نشان می دهد.

شاخص های عملکرد فیزیکی _ علائم آلزایمر

افراد مبتلا در تخمین مسافت یا سرعت مشکل دارند. این به دلیل اختلال در ادراک فضایی است، که حتی می تواند منجر به این شود که تصاویر دیگر به این صورت درک نشوند، بلکه به عنوان مثال به عنوان پنجره در نظر گرفته شوند.

اگر فرد در خوردن و آشامیدن مشکل داشته باشد، به احتمال زیاد این نشانه ای از علائم آلزایمر پیشزفته است.

شاخص های ظرفیت ذهنی _ علائم آلزایمر

از آنجایی که حافظه در ابتدای زوال عقل آلزایمر ضعیف شده است، افراد مبتلا به فراموشی به جا انداختن اشیاء تمایل دارند. این به ویژه در مورد حافظه کوتاه مدت صدق می کند.

این با مشکلات جهت گیری زمانی و مکانی همراه است. بیماران آلزایمر در زمان روز، فصل سال یا طبقه بندی زمانی به دسته هایی مانند «دیروز»، «امروز» و «فردا» مشکل دارند.

نکته
مراقب علائم هشدار دهنده اولیه باشید
از این علائم برای تشخیص زودهنگام آلزایمر استفاده کنید و در صورت مشکوک شدن سریعا با پزشک مشورت کنید. مخصوصاً در مورد مشکلات و ناهنجاری های جزئی و اولیه، توصیه می شود پس از مشورت با پزشک خانواده به متخصص (متخصص مغز و اعصاب یا روانپزشک) یا مشاوره حافظه مراجعه شود.

بیشتر بخوانید : مراحل روتین پوست به ترتیب صحیح

آلزایمر یا زوال عقل

بیماری آلزایمر شایع ترین شکل زوال عقل است. بر اساس پیش بینی ها، تعداد مبتلایان همچنان رو به افزایش خواهد بود.علل آلزایمر هنوز به طور کامل مورد بررسی قرار نگرفته است.
این مقاله شایع ترین شکل زوال عقل را توضیح می دهد و نکاتی را در مورد علائم آلزایمر، تشخیص زودهنگام و درمان آلزایمر ارائه می دهد.

چه زمانی می توانیم آلزایمر را درمان کنیم؟

همه زوال عقل ها به طور خودکار آلزایمر نیستند، اما بیماری آلزایمر شایع ترین شکل زوال عقل است.
بیماری آلزایمر یک بیماری پیشرونده و غیرقابل درمان است که در آن سلول های مغز می میرند. در نتیجه عملکرد ذهنی به طور پیوسته کاهش می یابد و شخصیت فرد مبتلا به زوال عقل تغییر می کند.

نام بیماری آلزایمر از کجا آمده است؟

زوال عقل آلزایمر نام خود را از آلویس آلزایمر، پزشک ارشد در بیمارستان دانشگاه روانپزشکی فرانکفورت گرفته است. در سال 1906 او اولین کسی بود که یک “بیماری عجیب قشر مغز” را توصیف کرد.

تفاوت بین آلزایمر و زوال عقل چیست؟

دمانس یک اصطلاح عمومی برای حدود 50 بیماری مختلف مغز است. یکی از آنها دمانس نوع آلزایمر است. بنابراین زوال عقل یک اصطلاح عمومی است و آلزایمر یکی از چندین اشکال زوال عقل است. با این حال، آلزایمر تا حد زیادی شایع ترین شکل زوال عقل است.

زوال عقل اولیه و ثانویه

بیماری آلزایمر یکی از به‌اصطلاح زوال عقل‌های اولیه است، مانند زوال عقل قدامی پیشانی و زوال عقل لووی. در زوال عقل اولیه، تغییرات غیر قابل درمان در مغز علت بیماری است. از طرف دیگر زوال عقل ثانویه در اثر عوامل خارجی مانند علائم کمبود یا مسمومیت ایجاد می شود و بنابراین قابل درمان است.

علل زوال عقل آلزایمر چیست؟

علل زوال عقل آلزایمر هنوز به طور کامل شناخته نشده است. اما آنچه مسلم است این است که آلزایمر یک بیماری عصبی است. سلول‌های عصبی در مغز از بین می‌روند که منجر به کاهش توده مغزی (از لحاظ فنی آتروفی مغز) می‌شود. در زوال عقل آلزایمر، سلول های عصبی در قشر مغز به ویژه تحت تأثیر قرار می گیرند، اما همچنین در مناطق عمیق تر مغز نیز تحت تأثیر قرار می گیرند.

سلول های عصبی سالم سیگنال های مهمی را ارسال می کنند
سلول های عصبی مغز انسان (نورون ها) در حال تبادل دائمی هستند. آنها با ارسال تکانه های الکتریکی به سلول های همسایه هر سلول با یکدیگر ارتباط برقرار می کنند. تکانه الکتریکی به یک پیام رسان شیمیایی تبدیل می شود تا سلول همسایه بتواند اطلاعات را جذب کند. مغز انسان حاوی طیف گسترده ای از مواد پیام رسان است که به اصطلاح انتقال دهنده های عصبی نامیده می شوند.

رسوبات پروتئینی مانع از تبادل اطلاعات می شود
در بیماری آلزایمر، دو نوع مختلف پروتئین بر روی سلول های عصبی رسوب می کنند. این رسوبات پروتئینی مانع از تبادل اطلاعات بین نورون ها شده و منجر به مرگ سلول های عصبی می شود.

در آلزایمر، دو نوع مختلف رسوب پروتئین در ساختارهای مغز تشکیل می شود:

پلاک های آمیلوئید
فیبریل های تاو
پلاک های آمیلوئید رسوبات پروتئینی سخت و نامحلول هستند که از قطعه پروتئین “بتا آمیلوئید” تشکیل شده اند. برخلاف مغز سالم، این قطعه پروتئین دیگر در بیماری آلزایمر تجزیه نمی شود. از آنجایی که به نظر می رسد پلاک های آمیلوئید نقش اصلی را در بیماری آلزایمر بازی می کنند، موضوع مورد توجه ویژه در تحقیقات آلزایمر هستند.

فیبریل های تاو دومین نوع رسوبات پروتئینی هستند. اینها فیبرهای نامحلول و پیچ خورده ای هستند که از پروتئین تاو تشکیل شده اند. این پروتئین جزء مهمی از ساختارهای انتقال درون سلول های عصبی است. به طور معمول، این ساختارها مواد مغذی را بین سلول های مغز حمل می کنند. در آلزایمر، پروتئین تاو و همچنین ساختارهای انتقال معیوب هستند. در نتیجه مسدود کنید

فیبرهای تاو حمل و نقل مهم مواد مغذی است.

نورون های آلزایمر
گرافیک: نورون های بیمار در آلزایمر

آلزایمر سلول های عصبی را از بین می برد
در آلزایمر، سلول‌های عصبی که انتقال‌دهنده عصبی «استیل کولین» را تولید می‌کنند، بیشتر از همه می‌میرند. کاهش تولید ماده پیام رسان منجر به این واقعیت می شود که توانایی به خاطر سپردن، فرآیندهای تفکر و یادگیری و همچنین جهت گیری زمانی و مکانی فرد مبتلا به زوال عقل مختل می شود پیامدهای آن می تواند شامل اختلالات حافظه و جهت گیری باشد. و همچنین تغییرات شخصیتی

ماده پیام رسان گلوتامات نیز بیشتر در مناطقی از مغز که حاوی استیل کولین هستند یافت می شود و در فرآیندهای مهم مغز نیز نقش دارد. اما در زوال عقل آلزایمر، تولید بیش از حد این ماده پیام رسان وجود دارد که بر سلول های عصبی فشار وارد می کند. این‌ها دیگر نمی‌توانند اطلاعات و سیگنال‌ها را به درستی پردازش کنند. در نتیجه سلول‌های عصبی و کل مغز دیگر به درستی کار نمی‌کنند.

بیشتر بدانید : از کجا بفهمم ریزش مو دارم ؟

تشخیص آلزایمر به چه صورت می باشد ؟

تشخیص زودهنگام آلزایمر مهم است، حتی اگر این بیماری خود درمانی نداشته باشد. زیرا داروهای آلزایمر وجود دارند که به خوبی کار می کنند و می توانند علائم را به ویژه برای مراحل اولیه بیماری تسکین دهند. بنابراین، تشخیص جامع ضروری است. اولین نقطه تماس باید پزشک خانواده باشد. در صورت لزوم با متخصصانی مانند متخصص مغز و اعصاب نیز برای همکاری تماس می گیرد.

روش های تشخیص آلزایمر:

Anamnesis: ثبت سابقه پزشکی شخصی.

معاینه فیزیکی: اندازه گیری فشار خون، معاینه لمس و ضربی، گوش دادن.

تشخیص های آزمایشگاهی: عمدتاً خون و ادرار، برای رد سایر بیماری های جسمی.

تست‌های روان‌سنجی یا تست‌های زوال عقل: وظایف و سوالات کوچک برای بیمار، مانند: تست ساعت، تست DemTect، تست وضعیت ذهنی کوچک (MMSE) یا تست MoCa. اینها باید عملکرد ذهنی را روشن کند.

تشخیص CSF: بررسی مایع نخاعی برای تأیید یا رد آلزایمر، به دنبال رسوب پروتئین.

آزمایش ژنتیک: برای اینکه بفهمید آیا شما یک نوع نادر و ارثی آلزایمر دارید یا خیر.

روش های تصویربرداری: توموگرافی کامپیوتری (CT) یا تصویربرداری رزونانس مغناطیسی (MRI) برای نشان دادن کاهش حجم مغز در ناحیه لوب های تمپورال و جداری.

آزمایشات خون قطعی برای تشخیص زودهنگام در حال حاضر (از سال 2022) هنوز در حال توسعه است و می تواند تا چند سال دیگر در دسترس باشد.

عوامل خطر آلزایمر

کهولت سن بزرگترین عامل خطر برای بیماری آلزایمر است. این بیماری معمولاً تا سن 65 سالگی شروع نمی شود. ابتلا به آلزایمر در سن 20، 30 یا 40 سالگی نسبتاً بعید است. فقط در موارد نادر – مانند شکل ارثی و خانوادگی آلزایمر – می تواند افراد بسیار کمتر از 50 سال را نیز تحت تاثیر قرار دهد.

سایر عوامل خطر برای زوال عقل آلزایمر

اگرچه هنوز مشخص نیست که دقیقاً چه چیزی باعث آلزایمر می شود، ارزیابی های آماری نشان داده اند که عوامل متعددی وجود دارد که خطر ابتلا به بیماری آلزایمر را افزایش می دهد.

عواملی مانند چاقی، فشار خون بالا، کلسترول بالا و سطح قند خون بالا این خطر را افزایش می دهند.
عوامل خطر ژنتیکی: تغییرات در برخی از ژن ها باعث ایجاد آمیلوئید در مغز می شود.

اختلالات هورمونی و اختلالات متابولیک مانند دیابت نوع 2: کسانی که در میانسالی به دیابت مبتلا می شوند، بیشتر در معرض خطر ابتلا به آلزایمر در سنین بالا هستند. بنابراین درمان خوب دیابت بسیار مهم است.
تاثیرات محیطی: این ظن وجود دارد که عوامل محیطی مضر و آلاینده های محیطی باعث بیماری های مرتبط با افزایش سن مانند بیماری پارکینسون یا زوال عقل آلزایمر می شوند.

اختلال شنوایی تاثیر منفی بر عملکرد شناختی دارد و می تواند زوال عقل را افزایش دهد. این عامل را می توان با اتخاذ تدابیری علیه دنا شنوایی را بگیر.

“رادیکال های آزاد”: این ترکیبات حاوی اکسیژن، به عنوان مثال، هنگام سیگار کشیدن ایجاد می شوند یا از طریق سایر آلاینده ها وارد بدن می شوند. با این حال، آنها همچنین در خود بدن، به عنوان مثال در سیستم ایمنی، تولید می شوند. رادیکال های آزاد به سلول ها حمله کرده و به آنها آسیب می رسانند. پلاک هایی که در آلزایمر ایجاد می شوند رادیکال های آزاد نیز تولید می کنند.

آسیب های سر (ترومای جمجمه)، عفونت های مغزی ناشی از ویروس ها (به عنوان مثال ویروس های تبخال) و سکته از عوامل خطر هستند.

استرس طولانی مدت می تواند استعداد ابتلا به آلزایمر را افزایش دهد.
جنسیت: زنان بیشتر در معرض ابتلا به آلزایمر هستند.
الکل یک عامل خطر برای همه انواع زوال عقل در نظر گرفته می شود. الکل یک سم عصبی است که در صورت مصرف بیش از حد می تواند به سلول های عصبی مغز آسیب برساند. میزان تأثیر الکل بر اشکال مختلف زوال عقل، از جمله زوال عقل آلزایمر، هنوز به طور قطعی مورد بررسی قرار نگرفته است. به اصطلاح زوال عقل الکلی تنها با الکل ایجاد می شود.

مراحل بیماری آلزایمر چیست ؟

مانند هر نوع زوال عقل، بیماری آلزایمر نیز در مراحلی است که معمولاً به شرح زیر طبقه بندی می شوند
مرحله اولیه
مرحله میانی
مرحله آخر
پزشکان از آزمایش های مختلفی برای تعیین مرحله آلزایمر استفاده می کنند. در اینجا می توانید دریابید که چه چیزی مراحل فردی آلزایمر را مشخص می کند.

مرحله اول آلزایمر

به طور خاص اغلب از نظر عاطفی چالش برانگیز برای همه افراد درگیر است – بستگان مراقبت کننده و همچنین کسانی که تحت تأثیر قرار می گیرند. ناگهان همه باید بپذیرند که بیماری ایجاد شده است که از این پس تأثیر زیادی بر زندگی افراد مبتلا و نزدیکان آنها خواهد داشت. بنابراین جای تعجب نیست که واکنش‌های احساسی مانند ترس، عصبانیت، پرخاشگری، ناامیدی، اما کناره‌گیری، سکوت یا عدم انگیزه در این مرحله اولیه رخ می‌دهد.

در مراحل اولیه آلزایمر، اختلالات هنوز نسبتاً جزئی هستند. بنابراین، زندگی مستقل هنوز تا حد زیادی امکان پذیر است. اما حافظه کوتاه مدت در حال حاضر تحت تأثیر قرار گرفته است و افراد برای تمرکز و پیگیری مکالمات مشکل دارند. برای مسائل مالی یا برخورد با مقامات نیاز به حمایت دارید. چیزها بی جا هستند، اطلاعات حفظ نمی شود. این باعث سردرگمی فرد مبتلا می شود و می تواند منجر به اضطراب، عصبانیت، استرس و تغییرات خلقی شود.

مرحله میانی آلزایمر

در مرحله میانی آلزایمر، علائم معمولا آنقدر شدید هستند که افراد مبتلا دیگر نمی توانند زندگی خود را به طور مستقل ادامه دهند. آنها در زندگی روزمره به کمک زیادی نیاز دارند: لباس پوشیدن، غذا خوردن، آشپزی، خرید، تمیز کردن یا پیاده روی معمولاً دیگر به طور مستقل امکان پذیر نیست. مشکلات زبان و جهت گیری و فراموشی نیز افزایش می یابد و ریتم روز و شب می تواند مختل شود. در مرحله میانی، اغلب بی قراری گسترده وجود دارد. فرد مبتلا تمایل به فرار از آپارتمان دارد (به اصطلاح تمایل به دویدن). یا او به دنبال چیزی است – و فقط نمی تواند آن را پیدا کند.

به خصوص برای بسیاری از بستگان دشوار است که بیمار دیگر نام آنها را نمی داند یا آنها را با شخص دیگری اشتباه می گیرد. گاهی حتی برای کسی که دوستش ندارد یا حتی می ترسد. رفتار پرخاشگرانه و فوران خشم نیز ممکن است رخ دهد. مقابله با این گونه مشکلات رفتاری نیازمند قدرت و صبر زیاد نزدیکان است.

نکته
توهین کلامی را شخصی نگیرید
اگر خویشاوندان مبتلا به زوال عقل به شما توهین می کنند یا از شما می ترسند، اغلب به هیچ وجه منظور شما نیستند. خشم و پرخاشگری در زوال عقل می تواند پیامد این بیماری باشد: فرد مبتلا به زوال عقل در دام هذیان گرفتار شده است و در این دنیای هذیانی برای او ترسناک یا تهدید کننده به نظر می رسد. این قضاوت نادرست هذیانی شخصاً منظور نیست. این را در نظر داشته باشید تا بیش از حد متحمل رنج نشوید.

مرحله آخر آلزایمر

در مرحله آخر زوال عقل از نوع آلزایمر، فرد مبتلا تقریباً در تمام ساعات شبانه روز نیاز به حمایت دارد. خوردن و آشامیدن دیگر به طور مستقل امکان پذیر نیست. بیمار اغلب از اختلالات بلع و احتمالاً از سوءتغذیه در نتیجه رنج می برد.
اکثرا دیگر توانایی صحبت کردن و هماهنگ کردن حرکت از بین می رود. دیگر نمی توان به طور مستقل راه رفت و به همین دلیل است که بسیاری از مبتلایان در مراحل پایانی زوال عقل آلزایمر در بستر هستند.

درمان آلزایمر چگونه است؟

درمان آلزایمر که نوید بهبودی را می دهد هنوز وجود ندارد. بنابراین، تمرکز درمان بر داروها و اشکال درمانی است که برای کاهش و به تاخیر انداختن علائم زوال عقل آلزایمر در نظر گرفته شده است.هدف حفظ کیفیت زندگی بالا برای افراد مبتلا تا زمانی که ممکن است. درمان معمولاً شامل تداخل درمان دارویی و غیردارویی زوال عقل است.

درمان دارویی برای آلزایمر

داروهای مورد استفاده در درمان آلزایمر در درجه اول هدف قرار دادن دو علامت این بیماری است:
داروهای به اصطلاح ضد زوال عقل بر علائم اصلی زوال عقل (مانند اختلالات شناختی) اثر می‌گذارند.
در مورد علائم روانی و رفتاری (مانند هذیان، افسردگی، توهم)، از داروهای اعصاب یا ضد روان پریشی و ضد افسردگی استفاده می شود.
پزشک معالج همیشه در مورد استفاده خاص از دارو در هر مورد فردی تصمیم می گیرد.

درمان غیر دارویی آلزایمر

تعدادی از درمان‌های غیردارویی وجود دارد که می‌تواند به بیماران آلزایمر (و خانواده‌هایشان) کمک کند تا با این بیماری کنار بیایند و به آنها کمک کنند تا زندگی زیبا و ارزشمندی داشته باشند.
هدف آنها از همه مهمتر مشارکت در زندگی اجتماعی، آموزش توانایی های شناختی و جسمی موجود، کاهش برخی علائم و به طور کلی زندگی روزمره، متنوع و جالب است. به این ترتیب، باید رفاه بیمار را افزایش داد و استقلال را تا زمانی که ممکن است حفظ کرد

طول عمر بیماران آلزایمر چقدر است ؟

آلزایمر با فراموشی بی ضرر شروع می شود، اما پس از آن به پیشرفت خود ادامه می دهد و در نهایت با مرگ فرد مبتلا به پایان می رسد. خود آلزایمر کشنده نیست. اما این بیماری در اواخر مرحله سیستم ایمنی فرد بیمار را ضعیف می کند. سایر بیماری ها یا عفونت ها، مانند ذات الریه، اغلب کشنده هستند.

درمان می تواند پیشرفت آلزایمر را کند کرده و آن را قابل تحمل تر کند. اما آنها نمی توانند آلزایمر را متوقف یا غلبه کنند. به طور متوسط، بیماری آلزایمر هشت سال پس از تشخیص منجر به مرگ می شود. اما این می تواند بسته به بیمار و دوره بیماری متفاوت باشد. مطمئناً بیمارانی هستند که 20 سال با بیماری خود زندگی می کنند.

چگونه از آلزایمر پیشگیری کنیم؟

تا به امروز، هیچ اقدام پیشگیرانه ای وجود ندارد که محافظت قابل اعتمادی را در برابر بیماری آلزایمر ارائه دهد. با این حال، در برخی توصیه‌های پیشگیری وجود دارد که می‌تواند برای پیشگیری از بیماری آلزایمر و سایر بیماری‌های زوال عقل مفید باشد.

نکات پیشگیری از آلزایمر:

• ورزش منظم داشته باشید و از نظر بدنی فعال بمانید
• روابط اجتماعی را حفظ کنید
• خود را از نظر ذهنی مناسب نگه دارید، به عنوان مثال از طریق آموزش منظم حافظه
• از مصرف تنباکو خودداری کنید
• مصرف متوسط ​​الکل
• سعی کنید از استرس دوری کنید
• مطمئن شوید که به اندازه کافی خوب بخوابید
• یک رژیم غذایی متعادل بخورید

این اقدامات باعث ارتقای سلامت عمومی در سنین بالا می شود
اجرای این اقدامات تضمین نمی کند که شما دچار زوال عقل نخواهید شد. با این حال، آنها احتمالاً بر عملکرد جسمی و ذهنی تأثیر مثبت می گذارند و آن را برای مدت طولانی تری حفظ می کنند. شما همچنین از سایر خطرات سلامتی جلوگیری می کنید.

رژیم غذایی برای بیماران آلزایمر چیست ؟

اگرچه یک رژیم غذایی سالم و متعادل نمی تواند به طور کامل از زوال عقل آلزایمر جلوگیری کند، اما می تواند به کاهش خطر ابتلا به آلزایمر کمک کند. زیرا رژیم غذایی آگاهانه تاثیرات مثبت بسیاری بر مغز و به طور کلی سلامتی دارد. مطالعات نشان می دهد که

یک رژیم غذایی متعادل و مدیترانه ای ممکن است در برابر از دست دادن حافظه و زوال عقل آلزایمر محافظت کند.
رژیم غذایی مدیترانه ای با افزایش مصرف سبزیجات، حبوبات، میوه ها، غلات، ماهی و اسیدهای چرب تک غیر اشباع مشخص می شود. این غذاها همچنین حاوی آنتی اکسیدان هایی هستند که با رادیکال های آزاد مبارزه می کنند. رژیم به اصطلاح مدیترانه ای فقط گاهی اوقات به غذاهایی مانند گوشت قرمز، محصولات لبنی یا محصولات حاوی اسیدهای چرب اشباع وابسته است.

آلزایمر همراه با سایر اشکال زوال عقل

بیماری آلزایمر می تواند در ترکیب با سایر اشکال زوال عقل نیز رخ دهد. به عنوان مثال، با زوال عقل عروقی یا زوال عقل پارکینسون.

آلزایمر و زوال عقل عروقی

در بسیاری از افراد مبتلا به آلزایمر، آمیلوئید نه تنها بین سلول های عصبی، بلکه در رگ های خونی کوچکتر مغز نیز یافت می شود. بنابراین، حدود 15 درصد از همه افراد مبتلا به آلزایمر نه تنها از زوال عقل از نوع آلزایمر، بلکه از زوال عقل عروقی نیز رنج می‌برند: رگ‌های خونی کوچک در مغز با آمیلوئید باریک یا حتی مسدود می‌شوند که به نوبه خود باعث سکته مغزی می‌شود. می توان.

آلزایمر و زوال عقل پارکینسون

آلزایمر و پارکینسون یکی دیگر از ترکیبات معمول بیماری ها است. در زوال عقل پارکینسون، کمبود ماده پیام رسان استیل کولین نیز وجود دارد. به همین دلیل است که داروهایی مانند داروهای ضد زوال عقل نیز در زوال عقل از نوع بیماری پارکینسون موثر هستند.

داروهای ضد زوال عقل چیست؟

داروهای ضد زوال عقل داروهایی هستند که برای بهبود عملکرد ذهنی یا کاهش سرعت زوال در نظر گرفته شده اند. آنها تبادل بهتر اطلاعات در مغز را امکان پذیر می کنند. به خصوص در مورد زوال عقل، عملکرد حافظه و همچنین توانایی تمرکز، یادگیری و تفکر مختل می شود. داروهای ضد زوال عقل برای مقابله با این امر و در نتیجه کاهش آسیب های ناشی از این بیماری در نظر گرفته شده است.